|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
| Anne |
| Ik was de stiekeme dochter van een advocaat en zijn dienstmeid, Annemarie. |
| Ondanks de rijkdommen van mijn vader, vond ik als kind mijn leven maar saai en simpel. |
| Mijn ochtend bestond uit een uitgebreid ochtendritueel waarbij mijn lange rode haren als een kunstwerk strak tegen mijn |
| hoofd werd ingevlochten om vervolgens bedekt te worden met een kanten kapje. Vervolgens werd er voorgelezen en kreeg ik les |
| in rekenen, schrijven en hielp ik met het huishouden. Iedere dag hetzelfde liedje, met als doel het ooit kunnen vervangen van |
| mijn moeders taken als dienstmeid. |
| Het Grachtenpand waar ik in woonde had op de zolder een raam, vanuit dit raam kon ik de grote haven van Enkhuizen te zien. |
| Ik rende vaak stiekem naar boven om naar de schepen in de haven te kijken. |
| Vanuit mijn zolderraam zag ik dan de toppen van de masten die de haven waren binnen gevaren. Ik had een klein boekje, daar |
| hield ik dagelijks bij welke masten ik zag in de haven. Ik tekende ze na en hield precies bij hoeveel dagen ze in de haven |
| lagenen hoe lang het duurde voordat ze weer terugkwamen. |
| Het kraaiennest daar helemaal bovenin die masten vond ik het meest interessant. Ik kom me helemaal inbeelden hoe het |
| moest voelen om daar te staan, varend over de zee. Als een vogel, vliegend over de golven. Af en toe vond ik buiten het |
| zolderraam een kraaienveer. Deze stopte ik dan stiekem tussen mijn vlechten in de hoop dat moeder ze niet zou zien. Helaas |
| gebeurde dit meestal wel. “Echte dames hebben geen wildebeesten veren in hun haar, kan ik haar nog horen schreeuwen”. |
| Net als échte dames geen broeken dragen, geen losse haren hebben, of altijd recht moeten lopen. |
| De pot op met échte dames! |
| Nee hoor, dat leven was niks voor mij. Zodra mijn moeder mij uit het oog verloor, verkleedde ik me als mijn broer, ontsnapte |
| ik naar buiten en rende ik zo snel mogelijk richting de haven! Eenmaal bij de haven aangekomen keek ik mijn ogen uit. |
| Het was April, ik was zo’n 16 Jaar oud toen ik voor de vijfde keer vertrok richting de haven in mijn broers kleding. Ik moet de |
| tijd verloren zijn, want mijn moeder werd achterdochtig. In mijn ooghoeken zag ik haar plots lopen. Snel ben ik in een lege |
| houten kist gesprongen om me daar te verstoppen. Ik hoorde zware stemmen toen plots de deksel van de kist boven op |
| mijn hoofd werd geslagen. Toen ik wakker werd was de wereld zwart, ik hoorde niks anders dan krakend hout en de zee die |
| daartegenaan sloeg. Voorzichtig duwde ik de deksel los ..... |
|
Ik bevond me in het ruim van een schip!
|
| Heel voorzichtig sloop ik naar het dek. Bang voor de ruige zeelui waar vader regelmatig over verteld had. |
| Het was nacht, het grootste gedeelte van de bemanning sliep in wiegende hangmatten. In het donker kroop ik naar het |
| want om zo stil mogelijk naar het kraaiennest te kunnen klimmen. Het enige stukje schip waar ik jaren naar gekeken had. |
| Dit lukte me natuurlijk in een keer zonder enkel probleem! En daar stond ik dan, op het plekje waar ik mijn hele leven |
| over gedroomd had .......... Als een vogel in de nacht vliegend over de golven.. |
| De wind was ijskoud, er was nergens een stukje land te bekennen. De zon was net opgekomen toen een van de een van |
| de bemanningsleden omhoog klom. Ik was erbij ...... de pineut ..... het was klaar ..... dit werd mijn dood. |
| Gevoerd aan de haaien, of erger, opgegeten door een of ander zeemonster. Want geloof me, die bestaan echt! |
| Ik werd naar de kapitein gebracht. Hij had een grote hoed met een nog grotere veer, die af en toe het gezicht van |
| de eerste officier naast hem kietelde. |
| Zijn hand, vol met dikke ringen rustte op een pistool, dat tussen zijn riem en zijn blouse bungelde.. |
| Ik stelde me voorzichtig voor, en legde de situatie uit. Met mijn ongelofelijke charmes heb ik de kapitein overtuigd |
| mij in zijn crew te houden. Als uitkijk. |
| Mocht je ooit de White Pearl voorbij zien komen varen, kijk dan omhoog naar het kraaiennest. |
| Dan kan je misschien deze inmiddels 20 jarige vogel af en toe zien vliegen, genietend van haar vrijheid |
| boord van een écht schip. |
| Anne, |
| (Konstabel White Pearl) |
|
Copyrights pictures and story: Dutch Pirates
|
